Ονοματικές Μετοχές

Ονοματικές Μετοχές

Ο χαρακτήρας της μετοχής

Η μετοχή είναι ένα ρηματικό επίθετο. Αυτό σημαίνει ότι έχει ταυτόχρονα και τα χαρακτηριστικά του ρήματος και τα χαρακτηριστικά του επιθέτου.

Η μετοχή είναι και ρήμα, γιατί:

α) έχει χρόνους (ενεστώτας > λύων, μέλλοντας > λύσων, αόριστος > λύσας, παρακείμενος > λελυκώς)

β) έχει διαθέσεις (ενεργητική: λύων, μέση: λυόμενος, παθητική: λυθείς)

γ) συντάσσεται (δηλαδή παίρνει υποκείμενο, αντικείμενο κ.τ.λ.), π.χ.

·                οἱ μετέχοντες τοῦ πολέμου

δ) Δεν προσδιορίζεται από επίθετο αλλά από επίρρημα, π.χ.

·                Οἱ δανειζόμενοι ῥᾳδίως

ε) Συνοδεύεται από το δυνητικό ἄν, για να δηλώσει το δυνατό ή απραγματοποίητο και ισοδυναμεί με δυνητική ευκτική ή δυνητική οριστική, π.χ.

·                οἶδα ταῦτα οὐκ ἄν ὄντα ἀληθῆ > οἶδα ὅτι οὐκ ἄν εἴη ἀληθῆ ταῦτα > δηλώνει το δυνατό.

·                ἴσμεν Σωκράτη ῥᾳδίως ἄν ἀφεθέντα ὑπὸ τῶν δικαστῶν, εἰ ἐκολάκευεν αὐτούς > ἴσμεν Σωκράτη ῥᾳδίως ἄν ἀφείθη ὑπὸ τῶν δικαστῶν, εἰ ἐκολάκευεν αὐτούς > δηλώνει το μη απραγματοποίητο.

Η μετοχή είναι και επίθετο, γιατί:

α) έχει τρία γένη: ὁ λύων, ἡ λύουσα, τὸ λῦον

β) χρησιμοποιείται ως επιθετικός προσδιορισμός και κατηγορούμενο, π.χ.

·                Τὰ παρόντα πράγματα > επιθετικός προσδιορισμός

·                Ἦν Περικλέους γνώμη νενικηκυῖα > κατηγορούμενο

γ) με το άρθρο γίνεται ουσιαστικό, π.χ. ὁ λέγων, οἱ κατέχοντες

Η μετοχή χρησιμοποιείται ως: 

α) επιθετικός προσδιορισμός

β) κατηγορούμενο ή κατηγορηματικός προσδιορισμός

γ) επιρρηματικός προσδιορισμός

Ανάλογα με τη χρήση της η μετοχή χαρακτηρίζεται ως:

α) επιθετικός προσδιορισμός > επιθετική μετοχή

β) κατηγορούμενο ή κατηγορηματικός προσδιορισμός > κατηγορηματική μετοχή

γ) επιρρηματικός προσδιορισμός > επιρρηματική μετοχή

 

α) Επιθετική μετοχή

Επιθετική λέγεται η μετοχή που συνήθως συνοδεύεται από άρθρο και λειτουργεί στο λόγο ως επίθετο, δηλαδή προσδιορίζει ουσιαστικά ή αντωνυμίες.

·                Αἱ πόλεις αἱ δημοκρατούμεναι τοῖς νόμοις τοῖς κειμένοις διοικοῦνται.

(= Οι πόλεις που έχουν δημοκρατικό πολίτευμα διοικούνται με βάση τους νόμους που έχουν θεσπιστεί)

o      Στο παράδειγμα και οι δύο μετοχές έχουν άρθρο. Η μετοχή αἱ δημοκρατούμεναι προσδιορίζει το ουσιαστικό αἱ πόλεις. Η μετοχή τοῖς κειμένοις προσδιορίζει το ουσιαστικό τοῖς νόμοις.

·                Καταλαμβάνει πώλους εἰς δασμὸν βασιλεῖ ἐκτρεφομένους

(= αιχμαλωτίζει πουλάρια που εκτρέφονταν ως φόρος για τον βασιλιά.)

o      Στο παράδειγμα η μετοχή ἐκτρεφομένους δεν έχει άρθρο. Προσδιορίζει το ουσιαστικό πώλους.

Η επιθετική μετοχή δέχεται άρνηση οὐ, όταν εκφράζει κάτι πραγματικό· σπανιότερα, όταν εκφράζει κάτι υποθετικό ή υποκειμενικό, παίρνει άρνηση μή.

·                Ἐς τὸν μέλλοντα καὶ ὅσον οὐ παρόντα πόλεμον

(= Στον πόλεμο που πρόκειται να γίνει και που απλώς δεν άρχισε ακόμη.)

o      Η μετοχή εκφράζει κάτι πραγματικό.

·                Ὁ μὴ δαρεὶς οὐ παιδεύεται

(= Αυτός που δε δάρθηκε δεν παιδεύται)

o      Η μετοχή εκφράζει κάτι υποθετικό.

Η επιθετική μετοχή ισοδυναμεί με αναφορική πρόταση, γι' αυτό λέγεται και αναφορική μετοχή.

·                Αἱ πόλεις αἱ δημοκρατούμεναι τοῖς νόμοις τοῖς κειμένοις διοικοῦνται.

(= Οι πόλεις που έχουν δημοκρατικό πολίτευμα διοικούνται με βάση τους νόμους που έχουν θεσπιστεί)

Η επιθετική μετοχή ως ουσιαστικό > ουσιαστικοποιημένη μετοχή

Αρκετά συχνά το ουσιαστικό που προσδιορίζει μια επιθετική μετοχή παραλείπεται. Στην περίπτωση αυτή η μετοχή παίρνει τη συντακτική θέση του ουσιαστικού > ουσιαστικοποιημένη μετοχή. Με το τρόπο αυτό προήλθαν πολλά ουσιαστικά που χρησιμοποιούμε σήμερα, π.χ. το παρόν, το μέλλον, το παρελθόν.

Συνηθισμένες ουσιαστικοποιημένες μετοχές είναι οι παρακάτω:

ὁ ἄρχων, ὁ διώκων = ο κατήγορος, ὁ κλέπτων = ο κλέφτης, ὁ νικῶν = ο νικητής, ὁ τεκών = ο πατέρας, ἡ τεκοῦσα = η μητέρα, ὁ φεύγων = ο κατηγορούμενος - ο εξόριστος, ἡ εἰμαρμένη = η μοίρα, ἡ ἐπιοῦσα = η επόμενη μέρα, οἱ κρατοῦντες = οι άρχοντες, οἱ λέγοντες = οι ρήτορες, οἱ πολιτευόμενοι = οι πολιτικοί, οἱ προσήκοντες= οι συγγενείς, οἱ τεθνεῶτες = οι νεκροί, τὸ ἀνειμένον = η άνεση, τὸ δεδιὸς = ο φόβος, τὸ δέον = το πρέπον, τὸ δοκοῦν = η γνώμη, τὸ ἡσυχάζον = η ησυχία, τὸ θαρσοῦν = το θάρρος, τὸ λεγόμενον = η φήμη, τὸ λυσιτελοῦν = η ωφέλεια, τὸ μέλλον, τὸ παρόν, τὸ παρελθόν, τὸ νοσοῦν = η νόσος, τὸ προσῆκον = το αρμόζον, τὸ συμφέρον, τὸ συνεστηκός = οι συνωμότες, τὰ βεβουλευμένα / τὰ γνωσθέντα / τὰ δεδογμένα / τὰ δόξαντα / τὰ ἐψηφισμένα = οι αποφάσεις, τὰ δέοντα / τὰ προσήκοντα = τα πρέποντα, τὰ καθεστῶτα = η υπάρχουσα κατάσταση, τὰ κατηγορημένα = οι κατηγορίες, τὰ κηρυχθέντα = οι διαταγές, τὰ νομιζόμενα = τα καθιερωμένα, τὰ συγκείμενα = οι ισχύουσες συνθήκες, τὰ συμβάντα, τὰ ὠμολογημένα = οι συμφωνίες

Η χρήση της επιθετικής μετοχής

Η επιθετική μετοχή χρησιμοποιείται ως: 

1. υποκείμενο

·                Τὸ μέλλον ἀφανὲς ἡμῖν ἐστιν.

(= το μέλλον μας είναι αφανές.)

2. αντικείμενο

·                Οἱ νόμοι τὸ δίκαιον καὶ τὸ συμφέρον βούλονται.

(= Οι νόμοι θέλουν το δίκαιο κι αυτό που συμφέρει.)

3. κατηγορούμενο (η επιθετική μετοχή είναι πάντοτε έναρθρη)

·                Οὗτος ἦν ὁ ἀδικήσας καὶ ἐπιβουλεύσας ἡμῖν.

(= Αυτός ήταν που μας αδίκησε και σκέφτηκε το κακό για μας.)

Στο παράδειγμα ὁ ἀδικήσας συνοδεύεται από άρθρο· η μετοχή ἐπιβουλεύσας δεν έχει άρθρο, συνδέεται όμως με την προηγούμενη μετοχή με τον "και". Όπως ξέρουμε, ο "και" συνδέει όμοιους όρους.

4. επιθετικός προσδιορισμός

·                Ἀπήγαγε τὴν στρατιὰν ἐπὶ τὴν ἄκραν Τεμενῖτιν καλουμένην.

(= Οδήγησε το στρατό στα σύνορα στην περιοχή που λέγεται Τεμενίτις.)

5. κατηγορηματικός προσδιορισμός (δεν αναλύεται σε αναφορική πρόταση)

·                Οἱ στρατιῶται εἶχον τὰς ἀσπίδας ἐκκεκαλυμμένας.

(= Οι στρατιώτες είχαν τις ασπίδες ακάλυπτες.)

6. παράθεση

·                Λύσανδρος παρέπλει εἰςΛάμψακον σύμμαχον οὖσαν Ἀθηναίων

(= Ο Λύσσανδρος έπλεε κοντά στη Λάμψακο που ήταν σύμμαχος των Αθηναίων.)

7. επεξήγηση

·                Οὗτοι, ὦ ἄνδρες Ἀθηναίοι, οἱ ταύτην τὴν φήμην κατασκεδάσαντες, οἱ δεινοὶ εἰσίν μου κατήγοροι.

8. ονοματικός ετερόπτωτος προσδιορισμός

·                Πρὸς ἕκαστον τῶν εἰρημένων ἐνεχείρει τι λέγειν ὁ Φίλιππος, [γεν. διαιρετική]

9. εμπρόθετος προσδιορισμός

·                Ἱστορεῖ τὴν Πλάτωνος περὶ τῶν ὄντων δόξαν. [εμπρόθ. αναφοράς]

10. δοτική προσωπική

·                Φύσει δ' ὑπάρχει τοῖς παροῦσι τὰ τῶν ἀπόντων, [δοτ. προσωπική κτητική]

β) Κατηγορηματική μετοχή

Ποια μετοχή λέγεται κατηγορηματική;

Κατηγορηματική λέγεται η μετοχή που χρησιμεύει ως κατηγορούμενο ή κατηγορηματικός προσδιορισμός του υποκειμένου ή του αντικειμένου του ρήματος.

·                Ἔστι ταῦτα τὴν ῥᾳθυμίαν ὑμῶν αὐξάνοντα.

(= Αυτά αυξάνουν περισσότερο την αμέλειά σας.)

> η μετοχή αυξάνοντα είναι κατηγορούμενο του υποκειμένου του ρήματος ταῦτα.

·                ὡς δὲ εἶδον αὐτοὺς πελάζοντας ἔφευγον.

(= όταν οι επιδρομείς τους είδαν να πλησιάζουν έφυγαν.)

> η μετοχή πελάζοντας είναι κατηγορούμενο του αντικειμένου του ρήματος αὐτούς.

·                Οἱ πολέμιοι ᾖσθοντο τὸ ὄρος ἐχόμενον

(= Οι εχθροί αντιλήφτηκαν ότι το όρος είναι κατακτημένο)

> η μετοχή ἐχόμενον είναι κατηγορηματικός προσδιορισμός στο αντικείμενο του ρήματος τὸ ὅρος.

·                οἱ δὲ Κερκυραῖοι ὡς ᾔσθοντο αὐτοὺς προσπλέοντας

(= Οι Κερκυραίοι μόλις αντιλήφτηκαν αυτούς να προσεγγίζουν)

> η μετοχή προσπλέοντας είναι κατηγορούμενο του αντικειμένου του ρήματος αὐτούς.

ΠΡΟΣΟΧΗ Η κατηγορηματική μετοχή είναι πάντα άναρθρη.

  

Κατηγορηματική μετοχή δέχονται οι παρακάτω κατηγορίες ρημάτων:

1-2. Τα συνδετικά

1. Τα συνδετικά εἰμί, γίγνομαι, ὑπάρχω

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Με τα ρήματα εἰμί, γίγνομαι, ὑπάρχω η μετοχή μεταφράζεται ως ρήμα, ενώ η μετάφραση του ρήματος παραλείπεται.

·                Ἔστι ταῦτα τὴν ῥᾳθυμίαν ὑμῶν αὐξάνοντα.

(= Αυτά αυξάνουν περισσότερο την αμέλειά σας.)

·                Προσεοικότες γίγνονται τοῖς γονεῦσιν οἱ παῖδες.

(= Τα παιδιά μοιάζουν στους γονείς.)

·                Τοῦτο ὑπάρχειν ὑμᾶς εἰδότας ἡγοῦμαι

(= Πιστεύω ότι σίγουρα το γνωρίζετε αυτό.)

2. Τα συνδετικά δήλος εἰμι (είμαι φανερός), διαβιῶ / διαμένω (ζω κάπου μόνιμα), διάγω / διαγίγνομαι (περνώ τον καιρό μου), οὐ διαλείπω (δε σταματώ), διατελῶ(είμαι συνεχώς), λανθάνω (μένω απαρατήρητος), οἴχομαι (έχω φύγει), τυγχάνω(συμβαίνει να είμαι, είμαι), φαίνομαι/ φανερὸς εἰμι (είμαι φανερός), φθάνω(προφταίνω)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: τα ρήματα αυτά μπορεί να αποδοθούν με τροπικό επίρρημα και η κατηγορηματική μετοχή που εξαρτάται από αυτά με ρήμα:

δῆλός εἰμί > φανερά

·                Δῆλος ἦν ἐπιθυμῶν προσελθεῖν.

(= Επιθυμούσε φανερά να έρθει.)

διαβιῶ / διαμένω / διαγίγνομαι / διάγω / οὐ διαλείπω / διατελῶ > συνεχώς

·                Οὗτοι διατελοῦσιν ὄντες ἐλεύθεροι.

(= Αυτοί συνεχώς είναι ελεύθεροι.)

λανθάνω > κρυφά

·                Οἱ Θηβαῖοι ἔλαθον εἰσελθόντες.

(= Οι Θηβαίοι μπήκαν κρυφά.)

οἴχομαι > γρήγορα, αμέσως

·                ἐπισχόμενος τὰ ὦτα οἴχομαι φεύγων

·                (= κλείνω τ' αυτιά μου και απομακρύνομαι αμέσως)

τυγχάνω > τυχαία

·                Τισσαφέρνης ἐν Σάρδεσιν ἔτυχεν ὤν.

(= Ο Τισσαφέρνης βρισκόταν τυχαία στις Σάρδεις.)

φαίνομαι / φανερός εἰμι > φανερά

·                Οὗτος ἐπιβουλεύων ἡμῖν φαίνεται.

·                (= Αυτός φανερά μας επιβουλεύεται.)

φθάνω > πρώτα, πρώτος

·                Ἤν φθάσωσι διαφθείραντες τὸ στράτευμα.

(= Αν προλάβουν να καταστρέψουν το στράτευμα.)

3.Τα ρήματα που σημαίνουν έναρξη, λήξη, ανοχή, καρτερία, κάματο

α) έναρξη: ἄρχω = αρχίζω, ἄρχομαι = αρχίζω, κατάρχω =κάνω αρχή ενός πράγματος, κατάρχομαι = κάνω αρχή της θυσίας, διάρχω = διατηρώ την αρχή ως το τέλος, ἐξάρχω = αρχίζω, ἐπάρχομαι = αρχίζω, ὑπάρχω = αρχίζω πρώτος

·                Οὗτος ἦρξεν ἀδικῶν ἡμᾶς.

(= Αυτός άρχισε να μας αδικεί.)

·                κατῆρχεν ἤδη ἀναπηδῶν ἐπὶ τοὺς ἵππους

(= άρχισε αμέσως να ανεβαίνει στ' άλογα)

β) λήξη: παύω / παύομαι / λήγω = σταματώ

·                Ἐπαύσατο θύων

(= Σταμάτησε να θυσιάζει)

γ. ανοχή: ἀνέχομαι, ὑπομένω = ανέχομαι

·                Οἱ Ἀθηναῖοι οὐκ ἠνείχοντο ἀκούοντες τῶν ἀντιλεγόντων.

(= Οι Αθηναίοι δεν ανέχονταν να ακούνε αυτούς που είχαν αντιρρήσεις.)

·                Οὐχ ὑπομένε ὠφελούμενος.

(= Δεν ανέχεται ν βοηθιέται.)

δ) καρτερία -αντοχή: καρτερώ, ἐπιλείπω = εξαντλούμαι

·                μέχρι τεττάρων ἡμερῶν ἐκαρτέρει θυόμενος.

(= επέμενενα θυσιάζει για τέσσερις μέρες.)

ε) κάματο - κούραση: κάμνω = κουράζομαι, ἀπαγορεύω = κουράζομαι, ἀπολείπω= εγκαταλείπω

·                Ἀπείρηκα< συκευαζόμενος καὶ βαδίζων καὶ τρέχων.

(Έχω κουραστεί να ετοιμάζομαι και να βαδίζω και νατρέχω.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η κατηγορηματική μετοχή που συντάσσεται με τα ρήματα που δηλώνουν έναρξη, λήξη, ανοχή, καρτερία, κάματο προσδιορίζει το υποκείμενό τους και μεταφράζεται με το να + υποτακτική.

4. Τα ρήματα που σημαίνουν αίσθηση, γνώση, μάθηση, μνήμη και τα αντίθετά τους.

α) αίσθηση: αἰσθάνομαι, ἀκούω, ὁρῶ, περιορῶ

·                Οὐκ αἰσθάνεσθε ἐξαπατώμενοι;

(= Δεν αντιλαμβάνεστε ότι σας εξαπατούν;)

·                Ἤκουε τιμώμενος ὑπὸ πάντων.

(= Μάθαινε ότι όλοι τον εκτιμούσαν.)

·                Ὁρᾶτε ὑπὸ τοῦ προδότου ἐξαπατηθέντες.

(= Βλέπετε ότι εξαπατηθήκατε από τον προδότη.)

β) γνώση: γιγνώσκω = γνωρίζω, ἐπίσταμαι = γνωρίζω καλά, εὑρίσκω = διαπιστώνω - εξακριβώνω, οἶδα = γνωρίζω, σύνοιδα = έχω συνείδηση για κάτι, κατανοῶ = αντιλαμβάνομαι, ἀγνοῶ

·                Οἱ Θηβαῖοι ἔγνωσαν ἐξηπατημένοι.

(= Οι Θηβαίοι αντιλήφτηκαν ότι είχαν εξαπατηθεί.)

·                Οὐκ ἐπίστασθε θνητοὶ ὄντες;

(= Δε γνωρίζετε ότι είστε θνητοί;)

·                Κατενόησαν οὐ πολλοὺς τοὺς Θηβαίους ὄντας;)

(= Κατάλαβαν ότι οι Θηβαίοι δεν ήταν πολλοί.)

γ) μάθηση: μανθάνω

·                Οἱ Ἕλληνες ἔμαθον Κῦρον τεθνηκότα.

(= Οι Έλληνες έμαθαν ότι ο Κύρος είχε φονευτεί.)

ε) μνήμη: ἐνθυμοῦμαι = θυμάμαι, μέμνημαι = θυμάμαι, ἐπιλανθάνω = ξεχνώ

·                Μέμνημαι καὶ τοῦτό σου λέγοντος.

(= Θυμάμαι ότιέλεγες κι αυτό.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η κατηγορηματική μετοχή που συντάσσεται με τα ρήματα που δηλώνουν αίσθηση, γνώση, μάθηση, μνήμη και τ' αντίθετά τους προσδιορίζει άλλοτε το υποκείμενο κι άλλοτε το αντικείμενό τους. Μεταφράζεται ή με το ότι + οριστική ή με το να + υποτακτική.

5. Τα ρήματα που σημαίνουν δείξιμο, δήλωση, αγγελία, έλεγχο

α) δείξιμο: δείκνυμι, ἐπιδείκνυμι, ἀποδείκνυμι

·                Σωκράτης ἐδείκνυε ἑαυτὸν καλὸν κἀγαθὸν ὄντα.

(= Ο Σωκράτης παρουσίαζε τον εαυτό του ότι ήταν καλός και ενάρετος.)

·                Ἐπέδειξα τοῦτον ψευδόμενον.

(= Απέδειξα ότι αυτός ψεύδεται.)

β) δήλωση: δηλῶ, φαίνω, φαίνομαι, φωρῶ = ανακαλύπτω

·                Ὁ πόλεμος δηλώσει μείζων γεγενημένος

(= Ο πόλεμος θα δείξει ότι έχει γίνει μεγαλύτερος.)

·                Κλέαρχος ἐπιορκῶν ἐφάνη.

(= Ο Κλέαρχος αποδείχτηκε ότιπαρέβαινε τους όρκους του.)

·                Ἐφωράθη ἀργύριον ἐξαγόμενον.

(= Ανακαλύφτηκε ότι εξαγόταν χρήμα.)

γ) αγγελία: ἀγγέλω, ἀγγέλλομαι, ἀναγγέλλω

·                Τισσαφέρνης Κῦρον ἐπιστρατεύοντα ἤγγειλε βασιλεῖ.

(= Ο Τισσαφέρνης ειδοποίησε το βασιλιά ότι ο Κύρος εκστράτευε εναντίον του.

δ) έλεγχο: ἐλέγχω, ἐξελέγχω

·                Οὗτος ἐλεγχθήσεται ψευδόμενος.

(= Αυτός θα αποδειχτεί ότι ψεύδεται.)

·                Ἀδικοῦνται Φίλιππον ἐξήλεγξα.

(= Απέδειξα ότι ο Φίλιππος αδικούσε.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η κατηγορηματική μετοχή που συντάσσεται με τα ρήματα που δηλώνουν δείξιμο, δήλωση, αγγελία, έλεγχο προσδιορίζει άλλοτε το υποκείμενο κι άλλοτε το αντικείμενό τους. Μεταφράζεται ή με το ότι ή πως + οριστική.

6. Τα ρήματα που σημαίνουν ψυχικό πάθος: ἀγαπῶ= ευχαριστιέμαι ἀλγῶ = πονώ, ἀγανακτῶ, αἰσχύνομαι = ντρέπομαι, μεταμέλομαι = μετανοώ,ἄχθομαι= στενοχωριέμαι, ἥδομαι = ευχαριστιέμαι, χαίρω, λυποῦμαι, ὀργίζομαι, τέρπομαι= ευχαριστιέμαι, βαρέως φέρω = στενοχωριέμαι

·                Ἀγαπῶ ἐπαινούμενος.

(= Ευχαριστιέμαι να επαινούμαι)

·                Ἤλγησα ἀκούσας βαρβάροις πήματα.

(= Πόνεσα που άκουσα παθήματα για τους βαρβάρους.)

·                Ἔχαιρεν ἀκούων ταῦτα.

(= Χαιρόταν που άκουγε (ή να ακούει) αυτά.)

·                Οἱ Ἀθηναῖοι μετεμέλοντο τὰς σπονδὰς οὐ δεξάμενοι.

(= Οι Αθηναίοι μετάνιωσαν που δε δέχτηκαν τις συνθήκες.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η κατηγορηματική μετοχή που συντάσσεται με τα ρήματα ψυχικού πάθους προσδιορίζει το υποκείμενό τους. Μεταφράζεται με το που + οριστική ή με το να + υποτακτική.

7. Με τα ρήματα: εὖ καλῶς/κακῶς/δίκαια ποιῶ, χαρίζομαι, ἀδικῶ, νικῶ, περιγίγνομαι, κρατῶ, ἡττῶμαι, λείπομαι

·                Ἀγαπῶ ἐπαινούμενος.

(= Ευχαριστιέμαι να επαινούμαι)

·                Ἤλγησα ἀκούσας βαρβάροις πήματα.

(= Πόνεσα που άκουσα παθήματα για τους βαρβάρους.)

·                Ἔχαιρεν ἀκούων ταῦτα.

(= Χαιρόταν που άκουγε (ή να ακούει) αυτά.)

·                Οἱ Ἀθηναῖοι μετεμέλοντο τὰς σπονδὰς οὐ δεξάμενοι.

(= Οι Αθηναίοι μετάνιωσαν που δε δέχτηκαν τις συνθήκες.)

ΠΑΡΑΤΗΡΗΣΗ: Η κατηγορηματική μετοχή που συντάσσεται με τα παραπάνω ρήματα προσδιορίζει το υποκείμενό τους. Μεταφράζεται με το και ή που + οριστικήή με το να ή στο να + υποτακτική.